-
Sinds een maand of drie zit ik ziek thuis met een burn-out. De arbodienst heeft mij geadviseerd om hulp te zoeken. Ik ben al een paar keer bij een psycholoog geweest en heb wat adviezen gekregen, maar ik ben er niet verder meegekomen. Ik wil er vooral zelf uitkomen en dat is ook een van mijn valkuilen. Ik ben een behoorlijke perfectionist en daar heeft het natuurlijk ook mee te maken. Ook heb ik moeite met nee zeggen. Ik geef niet tijdig mijn grens aan. Hulp kan ik moeilijk aanvaarden. We hebben binnen onze organisatie ook te maken gekregen met een reorganisatie. Ik heb hier veel werk voor verzet. Ik zie nu achteraf wel waar het mis is gegaan. Ondertussen heb ik naast vermoeidheid ook andere klachten gekregen. Ik heb last van angst en paniek aanvallen en die hebben een grote impact op mijn partner en kinderen. Op zulke momenten weet ik gewoon even niet meer wat me overkomt. De huisarts heeft me wat antidepressiva voorgeschreven, maar daar wil ik niet mee doorgaan. De huisarts heeft mij ook uitgelegd dat ik wel weer psychologische hulp moet gaan zoeken. Ik heb gelezen dat u maatwerk levert en dat sprak mij wel aan. Graag zou ik met uw hulp eens willen kijken naar wat er nou misgaat. Ik wil graag een afspraak maken.
-
Passen wij wel bij elkaar? Mijn vriend en ik wonen nu 5 jaar samen. De eerste twee jaar hadden we het samen gezellig en stoorden we ons niet aan de verschillen tussen ons. Ik merk nu dat we beide steeds meer irritaties krijgen. Het is niet leuk meer om thuis te komen. Telkens weer dat gezeur over allerlei kleine dingen. We hebben ook andere interesses. Hij houdt niet van vakanties en daar hou ik juist wel van. Hij vindt andere tv programma’s leuk, waardoor we apart tv kijken. Hij geeft aan dat ik niet naar hem luister en weinig interesse toon voor de dingen waar hij mee bezig is. Ook krijgen we ellelange discussies die gaan over niets, maar we willen allebei per se gelijk krijgen. Zo verwijten we elkaar dat de ander niet luistert. Het is een keer zo hoog opgelopen dat hij besloot om op de logeerkamer te gaan wonen. Gelukkig kwam hij daar naar een week weer op terug, maar ik ben bang dat het nog een keer zal gebeuren als er niets verandert. En seks hebben we ook al heel lang niet meer. Op deze manier vraag ik me af of we wel echt bij elkaar passen. Wij willen graag eens met u praten om te kijken of onze relatie wel toekomst heeft.
-
Ik vind het moeilijk om aan u uit te leggen want ik ben niet zo’n prater. Wij zijn nu 11 jaar samen en hebben twee kinderen, maar het voelt zo koud en stil. Mijn partner heeft een drukke baan en is ook niet zo’n prater. Hij praat niet graag over zijn gevoelens. Hij komt uit een gezin waar niet veel gecommuniceerd werd. In mijn familie wordt er ook niet veel gepraat over gevoelens, maar het voelde altijd wel warm aan. We zijn het dus beide niet gewend. In de begin jaren konden we nog wel af en toe wat gevoelens delen. En hoefde dat praten voor mij ook niet zo nodig. Echter nu we kinderen hebben vind ik het belangrijk dat we wel vaker met elkaar praten. Er hangt in huis vaak een enorme stilte. Soms voelt het alsof ik geen jas aan heb, zo koud doet het aan. We liggen samen in bed en raken elkaar niet aan. Die spanning is het moeilijkste. Ik ben vaak blij als hij de deur uit gaat, want dan zakt de spanning wat weg. Hij zal dat natuurlijk ook wel zo ervaren. Wij willen graag bij u in relatietherapie komen om te leren communiceren over onze gevoelens. We willen graag een afspraak met u maken.