-
Mijn partner en ik hebben een dochtertje van twee. Mijn partner heeft een hechte band met haar moeder. Door allerlei omstandigheden die ze samen hebben mee gemaakt hechten ze heel erg aan elkaar. Haar vader is namelijk heel lang terminaal geweest. Hij had kanker en was weer genezen en toen de blijdschap er weer was kwam de kanker weer terug. Het was een heftige verdrietige periode. Mijn partner is toen veel bij haar ouders geweest. Ze heeft haar moeder behoorlijk geholpen. En daar ben ik ook blij mee. Na de begrafenis van mijn schoonvader is mijn schoonmoeder een poosje bij ons in huis gekomen. Ik was hiermee akkoord. Ze is nu weer terug naar haar eigen woning, maar komt toch dagelijks bij ons over de vloer. Omdat zij nu alleen is bemoeit zij zich veel met ons leven en de opvoeding van ons kind. Mijn partner is het wel een beetje met me eens, maar wil haar moeder niet kwetsen. Mijn schoonmoeder is gewoon te veel aanwezig. We hebben hier veel ruzies over. Ik ben moe van het proberen duidelijk te maken, dat mijn partner de band met haar moeder tot een gezond niveau terug moet brengen. Ik krijg het gevoel dat ze me voor gek proberen te verklaren. De ruzies worden steeds heftiger. We zijn het gelukkig eens dat we professionele hulp nodig hebben. Hoe komen wij hier nu uit? Help!
-
Onze dochter is de laatste tijd stil en teruggetrokken. Ze is 17 jaar en trekt ze zich steeds meer terug op haar kamer. Ze was voorheen een vrolijk meisje, maar daar zie ik nu weinig van terug. Ik heb al een paar keer met haar gesproken en ze vindt me een zeur. Er is niets zegt ze, maar ik voel dat dit niet klopt. Ze neemt ook steeds minder vrienden mee naar huis, maar gaat wel in de weekenden uit, en ze wil er niets over vertellen. Mijn man en dochter hebben vaak discussies en ruzies met elkaar. Ze hebben botsende karakters. Mijn dochter vindt haar vader te streng. Ik denk dat dit ook met het puber zijn te maken heeft. Leuk is het niet, want die discussies geven binnen het gezin de nodige spanningen. Ik kan het goed vinden met mijn dochter en tot voor kort hadden we samen veel lol. Ook wil ik nog vertellen dat haar verkering sinds een jaar uit is, maar zij heeft het zelf uitgemaakt, dus ik denk dat dit niet echt speelt. Is het gek dat ik me als ouder zorgen maak? Weet u wat er aan de hand kan zijn ? Ik zit met veel vragen. Het is misschien wel nodig dat ik ze even met u persoonlijk bespreek. Kan ik een afspraak maken?
-
Mijn partner is vorig jaar werkeloos geworden. Hij heeft zijn fulltime baan verloren. Dit was voor hem een enorme klap. Hij werkte al bijna 15 jaar bij dezelfde werkgever en had het enorm naar zijn zin. Ik werk 3 dagen per week. We hebben twee kinderen van 11 en 13 jaar. Ik merk de laatste tijd dat mijn man depressief en agressief wordt en niet meer zo leuk naar mij en de kinderen reageert. In het begin hielp hij mij nog mee in het huishouden. Hij deed boodschappen of stofzuigde het huis wanneer dat nodig was. Ook hielp hij de kinderen met hun huiswerk. De laatste maanden merk ik dat hij steeds minder in het huishouden doet. Hij zit de hele dag te internetten en even boodschappen doen of stofzuigen is er niet meer bij. Ik maak me ook zorgen om hem. Hij zit soms depressief voor zich uit te staren en op een ander moment is hij heel agressief in zijn reacties naar mij en de kinderen. Ik schrik er soms van. We krijgen steeds meer ruzies over zijn gedrag en zelfs waar de kinderen bij zijn. Hij wil niet meekomen naar therapie. Ik wil daarom zelf eens met u praten over hoe we nu hier uit kunnen komen, want op deze manier gaat ons hele gezinsleven stuk.