-
Ik ben 6 jaar geleden gescheiden en heb sinds 1 jaar een nieuwe partner. Ik heb twee zoontjes van 10 en 12 jaar oud. En hij heeft een dochter van 14 jaar en een zoon van 11 jaar. Ondertussen zijn onze ex-partners ook weer samen met een partner en kinderen. U begrijpt het is erg ingewikkeld. We hebben dus een nieuw samengesteld gezin. We hebben eens per 14 dagen de kinderen van mijn partner erbij en ik heb een co-ouderschap met mijn ex-partner. Dit co-ouderschap loopt redelijk goed. Zodra de kinderen van mijn nieuwe partner er in het lange weekend zijn gaat het hier tussen ons niet goed. Ik voel me op mijn tenen lopen. Vooral het contact met zijn dochter is moeilijk voor mij. Ze doet lelijk tegen me, snauwt tegen mij en als ik hier op een nette manier iets over zeg dan steunt mijn partner haar in plaats van mij. Ik voel me door zijn dochter uitgelachen. Het voelt allemaal zo naar aan. Het lijkt ondertussen een spel tussen ons geworden. Ik voel me heel verdrietig. Ik doe zo mijn best om het gezellig te hebben, om de harmonie te vinden, maar de simpelste dingen lukken niet. Graag zou ik met u praten over hoe we hier uit kunnen komen?
-
Sinds een jaar heb ik gevoelens gekregen voor een collega op het werk. Ze luistert altijd heel goed naar mij. Ze is zeer betrokken. Als ik vertel dat ik in het weekend iets ga doen met bijv. vrienden, vraagt ze op maandagochtend direct hoe is het geweest. Dit mis ik bij mijn huidige partner. Die is alleen maar negatief. Ik ben weer weg geweest. Het voelt alsof ze me geen plezier gunt. Ondertussen worden de gevoelens voor mijn collega steeds warmer. Ik weet me geen raad. Ik wil graag eens met iemand praten zonder dat mijn partner dit te weten komt. Kan ik anoniem met u spreken. Hoe gaat dat met betalen. Ik wil u naam niet op bankafschriften. Kan ik contant betalen? Ik wil gewoon mijn gedachten en gevoelens op een rijtje krijgen ik ben nu erg onzeker aan het worden.
Ja, u kunt anoniem met mij spreken. De betaling kan ook contant. Samen onderzoeken we uw hulpvraag. Wat mist u in uw huidige relatie en hoe zou het voor u zijn als uw partner wel meer aandacht voor u zou hebben.
-
Twee jaar geleden is mijn vrouw overleden. Het was een heftig proces van rouw en verliesverwerking. Zij kreeg 5 jaar geleden baarmoederhals kanker. Er volgde een hele spannende tijd. Veel ziekenhuisbezoeken. Uiteindelijk was ze genezen verklaard. We waren allemaal opgelucht. De eerste jaren hadden we een leuk samenzijn. We dachten echt dat we een tweede kans kregen. We zijn anders gaan leven. Veel bewuster. Totdat ze twee jaar geleden plotseling erg moe werd. Ze ging steeds vroeger naar bed. Aanvankelijk dachten we dat het een griep was, maar de vermoeidheid ging niet weg. Haar eetlust nam af en ze werd mager. We zijn toen naar het ziekenhuis gegaan en uit de onderzoeken bleek dat ze longkanker had. Het ging toen allemaal erg snel. Ik zat juist in een nieuwe werkomgeving en moest verlof nemen. Het kwam op mijn werk allemaal niet uit en er was weinig begrip voor mijn situatie. De kinderen ( inmiddels 13 en 15 jaar) hadden het toen erg moeilijk. Na twee maanden van ziek zijn is mijn vrouw overleden. Ik stond er plots alleen voor met twee kinderen. Hoewel ik veel steun van buren, familie en vrienden heb gekregen zit ik toch met een heleboel dingen. Ik denk zelf dat ik het verlies nog niet goed verwerkt heb. Ik wil graag een afspraak maken om eens dingen voor mezelf op een rijtje te krijgen.